Ieeeel. Bah.
Is het eerste wat in me opkomt als ik het hardop uitspreek.
Ik word een beetje lacherig, wil het afdoen en voel tegelijk spanning in mijn hartstreek, omdat ik geen idee heb waarover ik kan schrijven. Om eerlijk te zijn houd ik daar niet van. Het niet weten.
Ik zou kunnen besluiten er niet op door te gaan, maar dat kan niet. Ik leef namelijk sinds 2012 als Innerlijk Sjamaan en ben verbonden met Vereniging Andromeda, samen met 30 andere Innerlijk Sjamanen en onze leraar Ria Font Freide.

Een van de wijsheden die ik mede door deze verbintenis verworven heb is dat als iets gevoelig is in mijn hart dan mag ik mezelf de tijd gunnen te wennen aan het gevoel door er
contact mee te maken. Ook mag ik alle 101 ideeën over dat gevoel en mezelf zien. Vanuit het vertrouwen dat dit is wat juist is voor mij, nu. Vanuit deze houding en door inspanning(en) te doen en bewegingen te maken zal het vanzelf ontstaan, is mijn ervaring.

Mijn bestemmingsvorm als Innerlijk Sjamaan is:
Ik strijd al spelend om de verbinding tussen pijn en plezier helder te maken.

Door te starten met schrijven hierover en het uitwisselen met 2 soms wat fanatieke en tegelijkertijd liefdevolle mede Innerlijk Sjamanen, kwam ik tot het besef dat mijn eigen bestemmingsvorm voor mij de hoogste spirituele basis van vertrek is voor dit verhaal en tegelijkertijd mijn leven.

In Juni 2022 kwam ik samen met 2 mede Innerlijk Sjamanen een middag bijeen om uit te wisselen over de website van onze vereniging. Het is me heel dierbaar om uit te wisselen met Innerlijk Sjamanen en samen nieuwe initiatieven in de wereld te zetten. Daar ontstond het idee en de vraag aan alle Innerlijk Sjamanen of ze hun eigen specifieke bijdrage voor op de website wilden doen aan de hand van de vraag;
Hoe geef jij jouw Innerlijk Sjamaan vorm in je leven?

Een paar dagen erna is er een strijdersbijeenkomst. Dat is een bijeenkomst waarin we samen afspreken met 4 verschillende Innerlijk Sjamanen, die als bestemmingsvorm strijder zijn. We wisselen dan uit met elkaar over wat het betekent om strijder als bestemmingsvorm te zijn. In de dagen voor de bijeenkomst ontstond bij mij een vraag; Wat is de kracht van mijn strijdersvorm? Op de strijdersdag komt vanuit mijn schone en goddelijke ruimte het idee om de 2 verschillende vragen te combineren. En ja… als ik nieuwsgierigheid voel en het uitdagend vind, dan ga ik ervoor.

Sinds dit jaar maak ik via yin-yoga oefeningen makkelijk en op een nieuwe manier contact met mijn lichaam, totemdieren, totembomen en krachtvoorwerpen uit mijn medicijnbuidel. Ik besluit de vragen te combineren terwijl ik 45 minuten yin-yoga oefeningen op mijn yogamat doe.

Ik leg als start van de oefening m’n vragen in stilte neer en maak een verbinding met de medestrijders door onze gezamenlijke strijderstekening naast me te leggen en vervolgens m’n klankschaal te luiden.

Er gebeurt iets opmerkelijks. Tijdens iedere yin-yoga houding wordt er een ander deel van de gecombineerde vragen belicht. De indrukwekkendste en mooiste belichting waren toen m’n tranen kwamen en ik begon te huilen toen ik besefte hoeveel ik van mezelf houd. Dat was het wezenlijke signaal voor mij om te weten waarover ik mag schrijven.

Houden van mezelf in dagelijkse ervaringen
-Op een middag begin Juli
Ik ben moe. Ik vind dat ik van alles ‘moet’ doen en zou kunnen doen voor mijn werk als coach/begeleider van jongeren. Als ik zo ben, ben ik niet leuk voor mezelf. Ik besluit dat ik vandaag niets meer doe en vanuit thuis zijn kijk waar ik zin in heb. De gedachten in mij blijven ondanks het besluit zeggen dat ik van alles ‘moet’ doen en zou kunnen doen. Echter het krachtigste deel in mij waaruit het besluit is ontstaan doet daar niet aan mee. Als de gedachten toch blijven gaan komt dit woord in me op. Strengheid.
Streng zijn is voor mij wanneer de toevoer naar mijn eigen hart is afgesloten. Het waarnemen vanuit van alles vinden weegt dan belangrijker dan mijn ware zijn. Het bijzondere cadeau wat ik ontvang door nu met mijn strengheid bezig te zijn is het besef van mijn ware zijn. Accepterend dat er moeheid is, dus verbonden. Me verbindend ontstaat zo een nieuw idee voorzien van een licht enthousiasme;
zo kan dat gaan.

-Op de laatste vrijdag aan het eind van dit school- en werkjaar gebeurt er iets
Aan het begin van de week appt een vriend mij met de vraag of ik zin heb om vrijdagmiddag mee te gaan naar de Zwarte Cross. Ik bevind me vol in de werkmodus en drukte, maar vind het een licht voorstel en stel mezelf er voor open. Ja, ik ga mee. Het is een tijd van afscheid nemen van 2 jongeren met wie ik vele jaren heb gewerkt. Tegelijk meldt de ene na de andere nieuwe jongere zich. Echt levend. Op de Zwarte Cross komt opeens een berichtje van de zus van een ‘nieuwe’ jongere. Ze verteld hoe blij ze is dat ik er ben voor haar broertje, haar moeder en andere broer. Het raakt me dat te lezen. Kort erna zie ik een jongen met lang haar van een jaar of 10. Het is een luid concert. De jongen staat vooraan bij het podium en hij danste en schudde met zijn hele lichaam, alsof hij niets anders wilde. Het raakte me. Ik voelde tranen opkomen en stromen. Daarna kwam het besef waarom ik vol overgave het werk doe wat ik doe en dat daar zeker bij hoort dat ik geraakt mag worden en zijn. Hoe kwetsbaar en niet leuk ik die momenten ook vind, daar zit mijn kracht. In de overgave aan mijn tranen begint tegelijk heel subtiel altijd een nieuwe stroom die mijn nieuwsgierigheid prikkelt en me in de loop van de tijd op verassende plekken kan brengen.

-Het woord ‘Spiritueel Besef’ wordt me toegeschoven.
Het proces om te schrijven (actieve houding) over mijn bestemmingsvorm zorgt ervoor dat ik geholpen word door het veld van innerlijk sjamanen en mijn eigen aanwezigheid. Vandaag tijdens mijn yogaoefeningen hoor ik de woorden Spiritueel Besef.

Ik maak contact met deze woorden door ze te voelen met mijn hart. Ik vraag wat ik met deze woorden kan doen en voel na een stilte dat ik erover kan schrijven. Dus dat ga ik doen. Al komt er in het begin helemaal niets in me op. Ik kan deze woorden ontvangen en ermee in gesprek gaan. Dat kan ik doordat er in de loop van meerdere jaren een goede netwerkverbinding is ontstaan met mijn ziel en spirituele hulpbronnen (totemdieren, bomen en krachtvoorwerpen uit mijn medicijnbuidel). Wat ik nu schrijf vind ik lastig om in woorden uit te drukken. Ik beschouw m’n goede netwerkverbinding als iets wat voor mij relevant is in mijn dagelijkse leven, zodat ik weet waarmee en op welke manier ik met iets bezig kan zijn of gaan. Ik ben niet gewend om uit te leggen aan anderen hoe m’n netwerkverbinding werkt en sta niet perse te juichen om dat te  doen, merk ik nu. Je kan je dus wel een voorstelling maken van hoe langzaam de woorden en zinnen die je nu leest tot stand zijn gekomen met her en der een zwetende oksel, haha.
Desondanks is het leven van mijn bestemmingsvorm op aarde in het dagelijkse leven mijn ultieme geloof. Daar zit mijn kracht. Ik ben er ‘veel’ mee bezig en maak er dagelijks tijd voor. Met wat dan precies? Met het spirituele deel van mijn vorm/aanwezigheid op aarde. Mijn spirituele besef is zowel enorm verreikend als verrijkend te noemen.

-Contact met de Zwarte Panter
De Zwarte Panter is mijn krachtigste totemdier. Hij komt me de afgelopen weken regelmatig bezoeken, steunen en me ‘dingen’ vertellen.

Ik schrijf het volgende in mijn logboek (Juli 2022).
Op woensdagmiddag komt de zwarte Panter langs (7e chakra, windrichting West). Hij loopt rustig op me af en schuurt zachtjes met zijn kop langs mijn schouders. Jouw kwaliteit.

Bewegingen op alle lagen in gang zetten.
Het doet er niets toe wat anderen ervan vinden.
Wees blij met dit geschenk.

Daan