Al van jongs af aan had ik het gevoel dat er meer ‘achter’ de wereld zat en ik er maar niet bij kon. Op mijn 18e kwam ik met sjamanisme in aanraking door een vriend die wat boeken had liggen. Ik wist meteen dat dit mijn pad was.
Nu had ik in mijn hoofd gehaald dat je een sjamanistische leraar in Peru of Mexico moest tegenkomen en deze ‘Rennend Hert’ of ‘Wassen Neus’ zou heten. Zeker gezien ik nooit op sjamanenplekken kwam, had ik ergens de hoop een beetje opgegeven. Het was dan ook een aardige anti-climax dat mijn leraar uiteindelijk Ria heette en anderhalve kilometer van mijn huis woonde.
Mijn sjamanistisch instrument is humor. Humor schept ruimte tussen de wereld en het bewustzijn (dat wat je werkelijk bent) dat de wereld waarneemt. Je meningen, ervaringen, alles wat je waarneemt is deel van de film van het leven, terwijl jij het scherm bent, het bewustzijn, dat de film waarneemt. Als je dat onderscheid leert ontdekken tussen de film en jezelf, dan ontstaat er ruimte en vrijheid om te bewegen. Ik klungel daar zelf overigens nog dagelijks mee. Clowns hebben ook iets tragisch.
Daarnaast maak ik cartoons: www.gijsvandinther.nl.
.